Hazrat Sadiq (AS)는 이렇게 말했습니다. "다른 사람들의 원수에게이 기도문을 가져 가라. 이것은 과학의 가장 깊은 지점과 과학 보관소에서 온 것이다.그래서 아들들, 여자들, 아이들, 억압하는 자들과 위선자들에게 보이지 않는 하나님을 위해서 그것을 읽으십시오. "
این دعا معروف به دعاى شُبوّر [دعاى عطا و بخشش] است، که خواندن آن در
ساعت آخر روز جمعه مستحب است و پوشیده نماند که این دعا از دعاهاى مشهور
است و بیشتر علماى گذشته بر خواندن این دعا مواظبت مى نمودند. در
(مصباح) شیخ طوسى و (جمال الاسبوع) سیّد ابن طاووس و کتب کفعمى به
سندهاى معتبر از جناب محمّد بن عثمان عمروى رضوان الله علیه که از نوّاب
حضرت صاحب الامر بود از حضرت باقر علیه السّلام و امام صادق علیه السّلام
روایت شده. علاّمه مجلسى رحمه اللّه این دعا را همراه با شرح در کتاب (بحار) ذکر نموده است.
ارزش این دعا
حضرت صادق(ع) فرمود: «پس بگیرید این دعا را بر
دشمنان خود از سایر مردم و این از عمیق مکنون علم و مخزون علم است. پس
بخوانید آن را برای حاجت که به خدا دارید و ظاهر نکنید آن را برای سفها،
زنان، کودکان، ستم کاران و منافقان.»
حضرت امام محمدباقر(ع) فرمود که: «اگر مردمان می دانستند آن چه ما می دانیم
از سوال ها که در این دعاست و بزرگی کار آن نزد خدای تعالی و زودی اجابت
خدای تعالی، خواننده آن را با آن چه ذخیره نهاده است خدا از ثواب نیکو، وی
را به سبب این دعا با یک دیگر با شمشیر جنگ کردندی و اگر سوگند خورم که اسم
اعظم خدای تعالی در آن است، راست خورده باشم و این از علم نهانی است.»